Umowa o zachowanie poufności

Obowiązek zachowania poufności może być uregulowany zarówno w postanowieniach umowy głównej, czyli np. w umowie o pracę czy umowie B2B, w ramach jednego paragrafu, jak i w innej, odrębnej umowie, będącej niezależną od umowy głównej.

Uregulowanie kwestii zachowania poufności odrębną umową pozwala na dokładniejsze określenie zakresu informacji poufnych, czy też szersze określenie wzajemnych zobowiązań stron.

Umowę o zachowaniu poufności należy zawrzeć w momencie, gdy strony zamierzają wymieniać się poufnymi informacjami, które mają strategiczne znaczenie dla ich działalności. Dlatego też podpisanie takiej umowy może być przydatne już w momencie, kiedy strony dopiero myślą o współpracy, ale nie podpisały jeszcze żadnej umowy głównej.

Dodatkowo, umowa o zachowanie poufności ma istotne znaczenie podczas negocjacji biznesowych, podczas rozmów inwestycyjnych, w trakcie prac badawczo-rozwojowych, czy w procesie rekrutacji kluczowych pracowników.

Umowa o zachowanie poufności powinna być podpisana przed przekazaniem jakichkolwiek poufnych danych, aby zapewnić ochronę od samego początku współpracy.

Nie, umowa o zachowaniu poufności nie chroni informacji, które są publicznie dostępne, ponieważ zwyczajnie byłoby to nielogiczne. Umowa o zachowanie poufności ma na celu zabezpieczenie wyłącznie tych danych, które są uznane za poufne i nie są powszechnie znane.

Umowa powinna zawierać wyłączenia, które jasno określają, że poufność nie obejmuje informacji, które były już publicznie dostępne w momencie ich ujawnienia lub stały się publicznie dostępne w sposób inny niż w wyniku naruszenia umowy. Ochronie podlegają jedynie te informacje, które mają charakter poufny i zostały odpowiednio oznaczone lub zidentyfikowane jako poufne przez stronę ujawniającą.